Je hoeft niet al deze boeken van kaft tot kaft gelezen te hebben om te beseffen wie de boosdoener is. Doordrongen zijn van het feit dat het op Europese leest geschoeide vestigingskolonialisme (Israël) de inheemse bewoners (Palestijnen) sinds 1948 verdrijft en uitmoord is voldoende. De kolonisatie heeft geresulteerd in een zionistische militaristische apartheidsstaat waarin onderdrukking en geweld aan de orde van de dag zijn. Het verzet hiertegen is de drijfveer.
Dekolonisatie gaat altijd gepaard met gewapend verzet en strijd. De wanorde die hieruit volgt betekent dat de koloniale macht haar greep op de orde verliest. En dat is een goede zaak (Fanon). ‘Wij strijden niet tegen zionistische kolonisten omdat we denken te winnen, wij bestrijden zionistische kolonisten omdat het zionistische kolonisten zijn’ (Hedges).
Het Palestijnse gewapend verzet van 7 oktober 2023 staat niet op zichzelf. Er is al ruim 100 jaar een ongelijke strijd gaande tussen de kolonisator en de gekoloniseerde. Dit wordt door politici en media nauwelijks erkend. De westerse journalistieke codes van balans en objectiviteit moeten met een korrel zout genomen worden rondom de verslaglegging van de zionistische kolonisatie van Palestina. De waarheid ligt niet in het midden.
Het is misselijkmakend om te zien dat de media de superieure indruk wil wekken van onpartijdigheid en redelijkheid door beide zijden te veroordelen. Dit getuigt van lafheid waarbij juist de partijdigheid er vanaf druipt. (wanneer je neutraal bent in een situatie van onrecht, dan kies je de kant van de onderdrukker, Tutu) Dit is echter niet vreemd voor een instituut dat de spreekbuis is van westerse imperialistische belangen.
Weigeren de Palestijnse gewapende verzetsorganisaties te veroordelen is een zegen. Het is geen oorlog tegen Hamas, het is een oorlog/genocide tegen het Palestijnse volk. Gewapend verzet onder bezetting/annexatie en tegen genocide is geoorloofd volgens het internationale recht. Hier geldt net als bij de zionistische massamoord op onschuldige burgers dat het maken van burgerslachtoffers een oorlogsmisdaad is.
Verzet creëert ruimte voor radicale verandering, maar de realisatie ervan is nooit gegarandeerd. Er is altijd ruimte voor verzet en altijd tekenen van hoop, hoezeer de dominantie van de koloniale orde ook aanwezig is en het gekoloniseerde volk gezien wordt als minderwaardig (Wynter).
Tekst geïnspireerd op uitspraken van Anja Meulenbelt, Desmond Tutu, Chris Hedges, Sylvia Wynter, Franz Fanon en Koen Bogaert.